หน้าแรก	โรงเรียนสายน้ำผึ้ง ในพระอุปถัมภ์
เกี่ยวกับผู้ทำ	กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม
สารบัญ	ศาสนา จริยธรรม	หน้าที่พลเมือง	เศรษฐศาสตร์	ประวัติศาสตร์	ภูมิศาสตร์	แบบฝึกหัด
	สมัยก่อนสุโขทัย

ผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งประวัติศาสตร์โลกคือ    เฮโรโดตัส  Herodotus ประวัติศาสตร์ มาจากภาษาอังกฤษว่า  history   ซึ่งเป็นคำในภาษากรีก       ว่า                         historeo                      แปลว่า            การถักทอ ผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทย คือ   กรมพระยาดำรงราชานุภาพ เฮโรโดตัส  Herodotus เป็น นักประวัติศาสตร์ ชาว      กรีก เฮโรโดตัส  Herodotus ใช้ ร่องรอย ในอดีตเป็นข้อมูลในการอธิบายเรื่องราวทางประวัติศาสตร์  “ร่องรอย”  ที่ว่านี้เรียกว่า     หลักฐานทางประวัติศาสตร์ หลักฐานประวัติศาสตร์ หมายถึง   ร่องรอยการกระทำ การแสดง การพูด การเขียน การประดิษฐ์ สิ่งก่อสร้าง ร่องรอยการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ รวมทั้งความคิดอ่าน ความรู้สึก ประเพณีปฏิบัติของมนุษย์ในอดีต ที่ได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ ในบริเวณที่มนุษย์เข้าไปเกี่ยวข้อง หลักฐานที่จำแนกตามความสำคัญ ได้แก่ 7.1 หลักฐานชั้นต้น 7.2 หลักฐานชั้นรอง หลักฐานชั้นต้น primary sources หมายถึง คำบอกเล่าหรือบันทึกของผู้พบเห็นเหตุการณ์หรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์โดยตรง ได้แก่ บันทึกการเดินทาง จดหมายเหตุ จารึก รวมถึงสิ่งก่อสร้าง หลักฐานทางโบราณคดี โบราณสถาน โบราณวัตถุ เช่น โบสถ์ เจดีย์ วิหาร พระพุทธรูป รูปปั้น หม้อ ไห ฯลฯ หลักฐานชั้นรอง secondary sources  หมายถึง ผลงานที่เขียนขึ้น หรือเรียบเรียงขึ้นภายหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นแล้ว โดยอาศัยคำบอกเล่า หรือจากหลักฐานชั้นต้นต่างๆ ได้แก่ ตำนาน วิทยานิพนธ์ เป็นต้น หลักฐานที่ใช้อักษรเป็นตัวกำหนด ได้แก่ 10.1 หลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษร 10.2 หลักฐานที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร หลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษร written sources  หมายถึง หลักฐานที่มีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ได้แก่ ศิลาจารึก พงศาวดาร ใบลาน จดหมายเหตุ วรรณกรรม ชีวประวัติ หนังสือพิมพ์ วารสาร นิตยสาร รวมถึงการบันทึกไว้ตามสิ่งก่อสร้าง โบราณสถาน โบราณวัตถุ แผนที่ หลักฐานประเภทนี้จัดว่าเป็นหลักฐานสมัยประวัติศาสตร์ หลักฐานที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร  Unwritten Sources หมายถึง สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นทั้งหมดที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษร ได้แก่ สิ่งก่อสร้าง โบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปะการแสดง คำบอกเล่า นาฏศิลป์ ดนตรี จิตรกรรม ฯลฯ หลักฐานที่กำหนดตามจุดหมายของการผลิต ได้แก่ 13.1หลักฐานที่มนุษย์ตั้งใจสร้างขึ้น 13.2 หลักฐานที่มิได้เป็นผลผลิตที่มนุษย์สร้างหรือตั้งใจสร้าง หลักฐานที่มนุษย์ตั้งใจสร้างขึ้น หมายถึง หลักฐานที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อใช้ในการดำรงชีวิต หลักฐานที่มิได้เป็นผลผลิตที่มนุษย์สร้างหรือตั้งใจสร้าง หมายถึง วิธีการทางประวัติศาสตร์ กระบวนการสืบค้นเรื่องราวในอดีตของสังคมมนุษย์เริ่มต้นที่ความอยากรู้อยากเห็น ของผู้ต้องการศึกษาและต้องการสอบสวนค้นคว้า หาคำตอบด้วยตนเอง จากร่องรอยที่คนในอดีตได้ทำไว้และตกทอดเหลือมาถึงปัจจุบัน วิธีการทางประวัติศาสตร์ คือ การรวบรวม พิจารณาไตร่ตรอง วิเคราะห์และตีความจาก  หลักฐานแล้วนำมาเปรียบเทียบอย่างเป็นระบบ เพื่ออธิบายเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นในอดีต วีธีการทางประวัติศาสตร์ มี 5 ขั้นตอนประกอบด้วย 17.1 การกำหนดเป้าหมาย  (การกำหนดหัวข้อเรื่องที่ต้องการศึกษาให้ชัดเจน เรื่องอะไร ช่วงเวลาใด ที่ไหน) 17.2 การรวบรวมข้อมูล (รวบรวมข้อมูลจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ให้ครอบคลุม ครบถ้วน) 17.3 การประเมินคุณค่าของหลักฐาน(ตรวจสอบความจริงจากหลักฐาน ที่เรียกว่า การวิพากษ์วิธีทางประวัติศาสตร์) 17.4 การตีความตามหลักฐาน(วิเคราะห์ข้อมูลและตีความเพื่อค้นหาข้อเท็จจริง) 17.5 การสังเคราะห์ (นำเสนอผลงานความรู้ที่ค้นพบ โดยปราศจากอคติและความลำเอียง) การนับศักราชสากลที่นิยมใช้กันมากที่สุดในปัจจุบันคือ คริสต์ศักราช ค.ศ. ย่อมาจาก   คริสต์ศักราช  ซึ่งเป็นศักราชของ ศาสนา คริสต์  คริสต์ศักราช เริ่มนับเมื่อ พระเยซูประสูติ (25 ธันวาคม) หลัง พุทธศักราช 543 ปี คริสต์ศักราช 1  ย่อเป็น   ค.ศ.1   หรือ    A.D.1  ย่อมาจากคำว่า   Anno Domini 1 การนับศักราช ก่อนที่พระเยซูประสูติ เรียกว่า   before christ     เขียนย่อ ๆ ว่า    B.C. สองพันปี ก่อนคริสต์ศักราช เขียนว่า 2,000 B.C. หมายความว่า เป็นช่วงเวลา 2,000 ปี ก่อนพระเยซูประสูติ การนับศักราชไทย ที่ใช้กันปัจจุบัน คือ  พุทธศักราช พ.ศ. 1 ย่อมาจาก พุทธศักราช 1 หมายถึง พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานครบ 1 ปีแล้ว ฮ.ศ.   ย่อมาจาก  ฮิจญ์เราะหฺศักราช เริ่มตั้งแต่ พ.ศ. 1165 เมื่อปีที่ท่านนบีมุฮัมมัด อพยพจากเมืองเมกกะ (มักกะหฺ) ไปยังเมืองเมดีนา (มะดีนะหฺ) จ.ศ.  ย่อมาจาก  จุลศักราช เป็นการนับเดือนปีเป็นแบบ ทางจันทรคติ เริ่มนับ จ.ศ. 1 เมื่อปี  พ.ศ. 1182 โดยนับจากเหตุการณ์ที่ พระบุพโสระหัน สึกออกจากการเป็นพระมาเพื่อชิงราช  บัลลังก์เป็นวันแรกของศักราช ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 1 เรียกว่า เอกศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 2 เรียกว่า โทศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 3 เรียกว่า ตรีศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 4 เรียกว่า จัตวาศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 5 เรียกว่า เบญจศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 6 เรียกว่า ฉศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 7 เรียกว่า สัปตศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 8 เรียกว่า อัฐศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 9 เรียกว่า นพศก ถ้าเลขตัวสุดท้ายของจุลศักราชลงท้ายด้วยเลข 0 เรียกว่า สัมฤทธิศก ร.ศ.1 + 2324  =  พ.ศ. 2325          พุทธศักราช   2553   เท่ากับ   ร.ศ.  229 จ.ศ.1 + 1181  =  พ.ศ. 1182          พุทธศักราช   2553   เท่ากับ   จ.ศ.  1372 ม.ศ.1 + 621   =   พ.ศ. 622            พุทธศักราช   2553   เท่ากับ   ม.ศ.  1932

ประวัติศาสตร์สมัยก่อนกรุงสุโขทัย

การศึกษาทางประวัติศาสตร์แบ่งยุคทางประวัติศาสตร์ออกเป็น 2 ยุคโดยใช้ตัวอักษรเป็นเกณฑ์ได้ดังนี้ ยุคก่อนประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ยุคหินแบ่งออกเป็น 3 สมัย คือ  สมัยหินเก่า สมัยหินกลาง   สมัยหินใหม่ ประวัติศาสตร์ยุคโลหะแบ่งออกเป็น 3 สมัยคือ 3.1 สมัยทองแดง  3.2 สมัยสำริด 3.3 สมัยเหล็ก นักประวัติศาสตร์ชาวไทยที่เชื่อว่าถิ่นกำเนิดคนไทยอยู่แถบเทือกเขาอัลไต คือ ขุนวิจิตรมาตรา นักภาษาศาสตร์และนักมนุษยวิทยาชาวอเมริกันที่เชื่อว่าคนไทยมีถิ่นกำเนิดอยู่บริเวณเส้นศูนย์สูตร ทางแหลมมาลายูและประเทศอินโดนีเซีย   คือ  ดร. ปอล เบเนดิกส์ เจ้าของแนวความคิดที่ว่าคนไทยมีถิ่นกำเนิดอยู่ทางตอนใต้ของจีนบริเวณมลฑลยูนาน ตอนเหนือ ของเวียตนามและแคว้นอัสสัมของอินเดีย คือ โคลฮูน เจ้าของแนวความคิดที่เชื่อว่าถิ่นกำเนิดของคนไทยอยู่บริเวณมณฑลเสฉวน คือ แตรรีอองเดอลาคูเปอรี อาณาจักรที่ตั้งอยู่บริเวณภาคกลางและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยถึงประเทศกัมพูชา ราวพุทธศตวรรษที่ 6 - 11 คืออาณาจักร ฟูนัน อาณาจักรที่ตั้งอยู่บริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย ราวพุทธศตวรรษที่  11 - 15 คือ โคตรบูร อาณาจักรที่ตั้งอยู่บริเวณภาคกลางของไทยจรดทะเลอันดามันราวพุทธศตวรรษ 12 - 16 คือ ทวาราวดี อาณาจักรที่ตั้งอยู่บริเวณภาคใต้ของไทยถึงเกาะสุมาตรา ราวพุทธศตววรรษที่ 11-17 คือ ศรีวิชัย ก่อนที่คนไทยจะสร้างอาณาจักรสุโขทัย เมืองสุโขทัยอยู่ในการปกครองของอาณาจักร ขอม หัวหน้าคนไทยสองคนที่ช่วยกันขับไล่ขอมออกจากเมืองสุโขทัย คือ 13.1 พ่อขุนบางกลางหาว 13.2 พ่อขุนผาเมือง ปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรสุโขทัย คือ พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ เดิมมีชื่อว่า   พ่อขุนบางกลางหาว ก่อนที่พ่อขุนศรีอินทราทิตย์จะมาครองสุโขทัยแต่เดิมเป็นเจ้าเมือง      บางยาง อาณาจักรสุโขทัยเจริญรุ่งเรืองที่สุดในสมัยของ พ่อขุนรามคำแหงมหาราช ระหว่าง ปี พ.ศ.   1822   ถึง ปี พ.ศ. 1842 พระมหากษัตริย์องค์สุดท้ายของอาณาจักรสุโขทัย คือ พระมหาธรรมราชาที่ 4 ( บรมปาล ) ปฐมกษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา คือ สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 ( พระเจ้าอู่ทอง ) อาณาจักรอยุธยาเกิดจากการรวมกันระหว่างอาณาจักร สุวรรณภูมิ และอาณาจักร    ละโว้ ลักษณะชนชั้นในสมัยอยุธยาแบ่งออกเป็น 4 ระดับ คือ 20.1 กษัตริย์และเจ้านาย 20.2 ขุนนาง 20.3 ไพร่ 20.4 ทาส

Copyright By Chalengsak Chuaorrawan Sainampeung School 186 Sukhumwit 22 Sukhumwit RD Khongteay Khongteay Bangkok Thailand e-mail address : chalengsak.ch@hotmail.com Tel; 089-200-7752 mobile
http://www.sainampeung.ac.th	http://www.sainampeung.ac.th/chalengsak